English: negligence

Part of speech

Noun, Masculine, Singular

Definition

Methiant i wneud rhywbeth y byddai person rhesymol, wedi’i lywio gan yr ystyriaethau hynny sydd fel arfer yn rheoli materion dynol, yn ei wneud, neu wneud rhywbeth na fyddai person pwyllog a rhesymol yn ei wneud.

Notes

Sylwer y gwahaniaethir yn y ddeddfwriaeth rhwng esgeuluster (negligence) ac esgeulustod (neglect). Daw’r diffiniad o Blythe v Birmingham Waterworks (1856).